Zebrało mi się na wspomnienia

Hej Kochani, nie było mnie tu przeszło pół roku. Wczoraj minęło już 3 lata od momentu rozstania ze Złomkiem, a ja nadal mam wrażenie jakby to było wczoraj. Ale ten czas szybko leci. Z nogą jest wszystko dobrze. Czasami pobolewa kiedy zmienia się pogoda. Ale nie jest to zbyt uciążliwe. A co 

u Was? Mam nadzieję, że wszystko dobrze. Pozdrawiam Was serdecznie i życzę miłego wieczoru.                                                   

Święta

Hej Kochani, co u Was słychać?
Z racji tego, że nie było mnie tutaj pół roku mogę Wam napisać, że z moją nogą jest wszystko dobrze. Kolano się nie zastaje. Dużo czasu pochłaniają mi studia i basen. Z racji świąt chcę Wam złożyć życzenia.         
Smacznego jajeczka i kruchego ciasteczka!
Wesołego, rodzinnego świętowania 

i biesiadowania.

Pozdrowienia serdeczne świąteczne!
Smacznego jajeczka Wielkanocnego, dużego zająca czekoladowego,
zdrowia niezawodnego, wielu radości i przez całe Święta samej wesołości.
Wesołych Świąt!                             
Życzę Wam również takiej pięknej pogody, jaka Nam towarzyszyła przez ostatni tydzień. Uściski dla Was.

         

                                        

Co nowego?

Hej Kochani,                                                    

Mimo, że od zdjęcia aparatu z mojej nogi dzisiaj minęło dokładnie 2 lata miło jest nadal dostawać od Was wiadomości z różnymi pytaniami dotyczących aparatu oraz co u mnie słychać. Muszę przyznać, że na wiele z zadanych przez Was pytań sama bym nie wpadła. Więc u mnie wszystko dobrze. Czasami bolą blizny po drutach. Dzieję się tak zazwyczaj, gdy zmienia się pogoda. Więc moja noga zastępuje prognozę pogody. Miesiąc temu zaczął się mój pierwszy rok akademicki. Pierwszy miesiąc był trudny. Trzeba było się trochę przestawić na inny system nauczania. W poniedziałek byłam na kontroli u ortopedy w Otwocku. Niestety musiałam zmienić lekarza prowadzącego. To już nie jest to samo, co wcześniej. Na razie tęsknię za moimi ,,starymi'' lekarzami, ale cóż to już nie wróci. Z czasem może jakoś się przyzwyczaję, bo nie mam innego wyjścia. Ale do rzeczy z moją mogą wszystko dobrze. Regenerat ma się dobrze, kolano 

i zgięcie kolana mają się bardzo dobrze oraz biodro ma się dobrze. Mimo to dalej mam ćwiczyć kolano przez jazdę rowerem lub basen. Z RTG i rzeczywistości wynika, że niestety moje nogi nie są tak idealnie równe. Zostało 5-6 mm różnicy, które podobno nie wymagają wydłużania. O dziwo nie wymaga to nawet wkładki. Według Pana doktora woda dobrze robi na mięśnie i kości. Jak widzicie posty pojawiają się coraz rzadziej, bo nie będę Was przecież zanudzać szczegółami mojego życia prywatnego. Mimo to 

o aparacie i wszystkim, co było z nim związane będę pamiętać chyba do końca życia. Zostały mi też pewne pamiątki rzeczowe po nim, np. stabilizator i kule. Osobiście sądzę, że już wszystkie kwestie związane z aparatem TSF zostały przeze mnie wyczerpująco omówione na blogu. Ale jeżeli chcecie coś jeszcze wiedzieć to śmiało piszcie do mnie. Postaram się odpowiedzieć jak najszybciej. Miłego weekendu. Pozdrawiam

Ach ten czas

Hej, to właśnie dwa lata temu kiedy kończyłam drugą klasę technikum zaczęłam wydłużanie, a teraz skończyłam czwartą klasę technikum (ostatnią) , napisałam maturę, złożyłam dokumenty na studia 

i z niecierpliwością czekam na wyniki moich działań (matura - 3 lipca, listy kwalifikacyjne - 12 lipca). Powiem Wam, że jestem spokojna o zarówno jedno jak i drugie. Może to dziwne, ale tak. Czasami zastanawiam się też, co by było, gdybym wtedy nie zaryzykowała i podjęła inną decyzję. Pewnie teraz szukałabym po sklepach jakiś luźniejszych spodni, aby chociaż trochę ukryć moją krzywą nogę. Pewnie marudziłabym, że podbity but jest brzydki i za ciężki oraz, że znowu jestem bardzo zmęczona. Muszę przyznać, że wtedy nawet krótki spacer na dwóch nie równych nogach był dla mnie męczącym wyzwaniem. Tymczasem mam mnóstwo energii, mam siłę na coraz dłuższe spacery, zaakceptowałam kilka dodatkowych blizn na mojej nodze. A nawet zaczęłam kupować sukienki oraz spódnice wcale nie przejmując się nimi. Jeżeli zastanawiacie się czy zaryzykować mnóstwo bólu dla lepszego życia. To ja myślę, że warto. Tak, bolało i ja byłam na to przygotowana psychicznie. Teraz po dość długim upływie czasu stwierdzam, że było warto zaryzykować. Ale sami musicie świadomie podjąć decyzję czy chcecie zaryzykować czy nie. Teraz zostały mi tylko wspomnienia te radosne oraz te smutne.

Dziękuję Wam za czytanie mojego bloga i pozdrawiam Was serdecznie. Z racji tego, że niektórzy już zaczęli, a niektórzy dopiero zaczną wakacje życzę miłych wakacji oraz dobrego odpoczynku.

Świąteczne porządki

Hej, robiąc porządki na nowe zdjęcia w telefonie znalazłam jeszcze kilka z okresu noszenia aparatu. Jest to wczesny okres pooperacyjny, kiedy dopiero zaczynałam ćwiczyć zgięcie kolana i oswajać się z moim Złomkiem. 

Zbliżają się Święta Wielkanocne, więc życzę Wam wszystkiego najlepszego, spełnienia marzeń i wydłużania bez bólu i bez stanów zapalnych. Ładniejszej pogody za oknem oraz mokrego Śmigusa Dyngusa :)